Walang tama o maling sagot dito. Ang totoo, wala naman talagang nakapaghanda sa pandemyang ito.
Walang template kung baga.
Lahat tayo ay may kanya-kanyang paraan ng pagharap sa pandemya.
But there is one core reality that underscores everything–we are all in this together.
Tayo ay pinag-uugnay ng yugtong ito ng kasaysayan ng sangkatauhan. Hindi tayo makaaalpas dito na hindi nagmamalasakit sa isa’t isa.
Lampas isang taon na ang pandemya at ang katotohanang nandudumilat sa ating harapan ay malamang sa hindi ay magtatagal pa ito.
Sinabi ko sa panayam na kailangang alagaan din natin ang ating mga sarili. Bantayan at alalayan natin ang ating sarili sa panlulumo. Turuan at sanayin natin ang ating sarili para kumawala sa ganoong kalagayan.
Huwag nating pagdudahan na may taal tayong kakayanan na kaloob ng Maykapal para mapagtagumpayan ang anumang ating pinagdadaanan.
I am not trying to sound spiritual or religious here. Yung sa totoo lang sa ating kalagayan. We will overcome. Mahirap ang ating kinalalagyan ngayon ngunit malalampasan natin ito.
Ang tanging gugupo sa atin ay ang kawalan ng pag-asa. Huwag na huwag itong mawawala.
Sa aking propesyun bilang mamamahayag, manunulat at alagad ng pelikula, natanong din ako, paano magpatuloy?
Sige lang.
Maraming nagbago sa pamamaraan ng paghahatid ng balita, mga bagong inspirasyon sa pagsusulat, at mga bagong pintuan sa paglikha ng pelikula ngunit ang mga industriyang o mga sektor na ito ay nagpapatuloy at nakikibaka sa hamon ng pandemya.
Walang template, pero sige lang.